فرزندانی که سند مظلومیت پدرانشان هستند

تا شهدا؛ دختران شهدای مدافع حرم، میراث‌دار پرچم سرخ حسینی در جامعه شده‌ و زینب‌وار صبر پیشه کرده‌اند چراکه باید رسالت بانوی حماسه‌ساز کربلا را به دوش بکشند، اما نکته این‌جاست که بسیاری از این عزیزان خردسال و کودک هستند. دختران شهدای مدافع حرم در فراق پدرانشان شعر و دکلمه می‌سرایند و با زبان کودکانه و معصوم خود، از دلتنگی‌ها و فراغ پدر می‌گویند، جملاتی که دل هر انسانی را به درد می‌آورد و مرثیه‌ای برای گریه کردن و شنیدن ندای مظلومیت کودکانه‌ تا ابد، برای تاریخ  مقاومت است، تا سندی باشد بر این فداکاری که عده‌ای برای بقای دین و شرافت انسانی و حفظ کشورهای اسلامی چگونه از همه هستی خود، حتی فرزندان خردسال‌شان گذشتند.

دختر، مونس، انیس، یار و یاوری بهتر از پدر ندارد، پدر زمانی که برای یک دختر ارتباطی صمیمی و دوستانه ایجاد می‌کند حکم «اکسیژن» برای وی را دارد. یعنی تمام هستی و سرمایه‌ آن دختر، پدر است. این مفهوم برای افرادی که پدر دارند غیر قابل تصور است. تمام زندگی و راه رفتن و حرکت کردن دختر از وقتی که خود را می‌شناسد با پدر برای وی مفهوم پیدا می‌کند و تاثیری شگرف بر دختر و تقویت حس اعتماد به نفس و شکل‌گیری شخصیت و اندیشه وی دارد. هر قدر این رابطه قوی‌تر و بهتر باشد، در زندگی و مراحل رشد و تکامل، شخصیت وی کامل‌تر و پویاتر می‌شود.

پدر محبوب دختر و دختر محبوبه پدر خویش است. رزمندگان مدافع حرم انسان‌هایی عاشق و بی‌پروا هستند که سبک‌بال‌ و با همه علاقه و مهر خود، فرزندان‌شان را به خالق یکتا و ائمه اطهار (ع) می‌سپارند و در راه خدا به مجاهدت می‌پردازند و در این راه برخی به شهادت می‌رسند که این فراغ برای نازدانه‌های شهدای مدافع حرم بسیار سخت است و در این زمینه هر کدام‌ از آنها به نوعی یاد پدر خود را زنده نگه می‌دارند. آن‌ها با حرف زدن‌ها، جملات و تعابیر خود، دوباره ارزش‌ها، روحیه مقاومت و جهاد را بعد از شهادت پدران خود در جامعه زنده نگه می‌دارند.

امروز که پدران آنها نیستند در وصف دلتنگی‌های خود برخی شعر می‌سرایند، برخی جملات کوتاه و کودکانه‌ای با زبان شیرین و با کلماتی و تعابیری به کار می‌برند که دل هر شنونده را به آتش می‌کشد. به تصویر کشیدن فراغ پدر از زبان این دختران معصوم که برخی هنوز به ادای درست کلمات نمی‌توانند بپردازند، بهترین سند مظلومیت شهدای مدافع حرم بوده و ضرورت حضور مردان باغیرت سرزمین ایران اسلامی در جبهه مقاومت و دفاع از حریم حرم و ارزش‌ها را اثبات می‌کند.

به‌راستی آیا می‌توانیم تصور ذهنی کودکانه و معصومانه‌ آنها را به درستی درک کنیم؟ نکته مهم‌تر این که، در هر سنی، فرزندان به پدر و مادر خویش نیاز دارند و فقدان پدر برای دختران سن و سال ندارد، نگاه معصومانه و اشک‌های کودکانه‌ دختری که دلتنگ پدر می‌شود را چگونه باید مرهم گذاشت؟ چه باید کرد تا به آرامش برسد؟ دختر معصوم چه دیدگاهی درباره شهادت دارد؟ کودک سه یا چهار ساله که بهانه پدر می‌گیرد چگونه مادرش باید وی را آرام کند؟

درددل‌ها و حرف‌های «زینب باقری»، نازدانه شهید مدافع حرم«عبدالله باقری» که از دوست‌داشتن‌ها و دلتنگی‌های خود گفته است این سال‌ها که جریان دفاع از حریم اهل بیت(ع) به حماسی‌ترین جریان تاریخ کشورمان تبدیل شده است، خود شاهدی است بر آنچه در بالا گفته شد. این درددل‌ها و مطالب و شعرها نه تنها شنیدنی و خواندنی است بلکه، تمام وجود انسان را به آتش می کشد. نگاه معصومانه و کلماتی که به کار می‌برد تعابیری زیبا و بی‌آلایش است.
زینب چنین می‌گوید: «من دلتنگ بابا هستم. بابایم بهترین بابای دنیاست. من به مادرم وقتی می‌گویم دلم برای بابایم تنگ شده و دوست دارم بینمش، مادرم برای این که من آرام کند می‌گوید: بابایت در بهشت است؛ زینب می‌گوید: ولی من می‌دانم بابایم در سوریه شهید شده و سوریه است. خواب بابایم را دیدم، بابایم را بوس کردمو لباس رزم پوشیده بود؛ به بابا گفتم بهترین بابای دنیاست، من را بوسید و گفت: تو هم بهترین دختر دنیایی. بابا گفت: من هم بهترین زینب جان دنیا را دارم. بابا خندید، قربان صدقه بابا رفتم. وقتی بابایم سوریه بود دلتنگ بابا شدم، تلفنی صحبت کردم، گفتم کی برمی‌گردی؟ بابام گفت: تا 10 بشمار برمی گردم برگشت ولی او را ندیدم.»
دختر شهید مدافع حرم «نادر حمید» با بیانی شیرین و جملاتی کوتاه و زیبا و با تعابیری کودکانه در شرح دلتنگی و فراق پدر، وقتی از وی در مورد این که پدرش کجا رفته می‌پرسند، چنین پاسخ می‌دهد که «شهید شده؛ فرشته مهربان شده، پیش خدا رفته است.»
دختر شهید مدافع حرم «جواد محمدی» شعری برای پدر خود اینگونه شعر می‌خواند که: «دویدم و دویدم ... به کربلا رسیدم ... به سه ساله رسیدم» و تعابیری از این گونه را بیان می‌کند تا شهادت پدرش را یادآوری کند.
همسران شهدا رسالت سنگینی در نبود همسران خود دارند. نه تنها تربیت و آموزش کودکان شهید را به عهده دارند بلکه باید آنها را آرام کنند و کم‌کم آنان را با این موقعیت جدیدشان یعنی نبود پدران خود آشنا کرده و مرهم دلتنگی‌های دختران شهدا باشند و براستی همسران شهدا مسولیت سنگین و خطیری دارند و اگر همت و صبر این بانوان نبود هرگز پدران این دختران به این مقام نمی رسیدند و ان‌شاءالله که بتوانند در سایه تعالیم اسلامی، دخترانی زینبی و فاطمی را برای جامعه اسلامی تربیت کنند.