تا شهدا
پركاربردترين نام برای عمليات بزرگ جنگ
تا شهدا؛ تقارن هفته دفاع مقدس با شروع ماه محرم، اتفاق جالبي است كه بي‌حرف و كلامي از ريشه‌هاي دفاع مقدس سخن مي‌گويد. شبيه‌ترين وقايع به عاشوراي حسيني كه نمادهاي مورد استفاده در آن همانند اسامي عمليات، لشكرها، گردان‌ها و حتي روحيات آدم‌هايي كه در ميدان جنگ حضور يافتند، همگي نشان از عاشورا دارند و داستان كربلا را روايت مي‌كنند.
اگر شما هم به زيارت مزار شهداي گمنام رفته باشيد، اين جمله شهيد آويني را روي سنگ مزارشان خوانده‌ايد كه مي‌گويد:«ما را اگر مي‌خواهي بشناسي، داستان كربلا را بخوان.» داستان كربلا از جانفشاني عده‌اي از بهترين بندگان خدا براي زنده نگه داشتن اسلام راستين آغاز مي‌شود و در طول تاريخ نيز هر كسي علم حق برافراشت و خونش براي اسلام ناب محمدي ريخت، شهيد ناميده شد و جزو اصحاب امام حسين(ع) قرار گرفت. (اگر دين جدم با ريخته شدن خون من احيا شود، پس اي شمشيرها مرا دربرگيرد.)
جنگ هشت ساله تحميلي عراق عليه ايران، فرصتي بود تا ملتي كه قرن‌ها روح و جسم خود را با نام حسين(ع) درهم آميخته بود، قابليت‌هاي فرهنگ عاشورا را در عرصه نبرد به منصه ظهور برساند. ميداني فراهم آمد كه علي اكبرهاي زمان دوشادوش عباس ، حبيب و مسلم، رخت رزم بر تن كردند و معني كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا را به نمايش گذاشتند.
مردم ايران قرن‌ها در انتظار لبيك گفتن به فرياد هل من ناصر ينصرني سيدالشهدا(ع) انتظار مي‌كشيدند. شروع دفاع مقدس، پاياني بر اين انتظار بود. ميداني پيش‌رو قرار گرفت كه به تعريف امام خميني(ره) نبرد حق عليه باطل ناميده شد و حضور در آن تحقق همان آرزويي بود كه جوانان ايراني سال‌ها پاي روضه‌ها و منبرهاي ماه محرم در سينه مي‌پروراندند.
جنگ از همان ابتدا تعلق خاطر ملت ايران به فرهنگ عاشورا را به نمايش گذاشت. وقتي قرار شد سپاه در مهرماه 1360 سه تيپ اوليه خود را تشكيل دهد، نام هر سه اين سه تيپ‌ها رنگ و بويي حسيني داشت؛ تيپ امام حسين، تيپ كربلا و تيپ عاشورا.
در طول جنگ نيز نام «كربلا» براي بزرگ‌ترين و تأثيرگذارترين عمليات دفاع مقدس انتخاب شد. چنانچه در جنگ تحميلي 10 عمليات با نام كربلا به انجام رسيدند. از كربلاي يك در تيرماه 1365 گرفته تا عمليات كربلاي10 در فروردين سال 66 جملگي از تك‌هاي بزرگ و تأثيرگذار جنگ بودند. در اين بين نام دو عمليات درخشندگي خاصي دارد. كربلاي4 در سوم دي ماه 1365 و كربلاي5 در 19 دي ماه همان سال دو ابر عمليات جنگ هستند. تنها در جريان كربلاي5 بيش از 10 هزار نفر از رزمندگان به شهادت رسيدند و چه از حيث تعداد شهدا و چه به لحاظ تبادل آتش و نيروهاي فراوان شركت يافته در آن، خاص‌ترين و عاشورايي‌ترين عمليات طول دوران جنگ به شمار مي‌رود.
عزاداری در جبهه
شايد كمتر كسي بداند كه در اوايل جنگ نيز طرح موسوم به كربلا از سوي قرارگاه مشترك سپاه و ارتش ارائه شده بود. اين طرح به سلسله عملياتي گفته مي‌شد كه هدف از آن بيرون راندن دشمن از كشور و تعقيب و تنبيه متجاوز در داخل خاك خودش بود. طرح عملياتي كربلا با طريق‌القدس در زمستان سال 60 شروع شد و تا عمليات رمضان در تيرماه 1361 ادامه يافت. به همين خاطر است كه در برخي از منابع نام ديگر عمليات طريق‌القدس را كربلاي يك، فتح‌المبين را كربلاي2، الي‌بيت‌المقدس را كربلاي3 و رمضان را كربلاي4 ذكر مي‌كنند.
نام امام حسين(ع) و عاشورايش پركاربردترين نام در وصاياي شهداي دفاع مقدس نيز است. شايد بتوان گفت كمتر وصيتنامه‌اي از شهدا را خواهيم يافت كه در آن نامي از سيد و سالار شهيدان به كار نرفته باشد. حسين، مبدأ و مقصد عشاقي بود كه با پيشاني‌بندهاي نام حسين قدم در ميدان نبرد مي‌گذاشتند و با ريخته شدن خونشان، عاشقي شبيه معشوق مي‌شد.
در پايان بخشي از وصيتنامه شهيد بهنام خرم بخت را مي‌خوانيم:
«خدايا! تو را به حسين قسم مي‌دهم كه ما را از فيض شهادت محروم نفرما، پدر و مادرم از شما مي‌خواهم بعد از شهادت من براي من گريه نكنيد، بلكه به مظلوميت آقا اباعبدالله‌الحسين (ع) در روز عاشورا فكر كنيد. دوستان ، آشنايان و دانش‌آموزان شما را به شهداي كربلا قسم مي‌دهم يك لحظه از فرهنگ جهاد و شهادت و امر به معروف و نهي از منكر غافل نباشيد، كه اگر خون شهداي كربلا و پيام زينب(س) نبود، امروز اسلام و قرآن در عالم پيشرفت نمي‌كرد. در پايان از همه شما حلاليت مي‌خواهم و از شما تقاضا دارم كه امام عزيز را تنها نگذاريد...»
ثبت دیدگاه