انهدام یک بالگرد در کله قندی

تا شهدا؛ سرتیپ پاسدار یعقوب زهدی مسئول توپخانه قرارگاه نجف در عملیات «والفجر سه» به بیان نحوه اجرای این عملیات و امداد الهی پرداخت که در ادامه می‌خوانید:

از سلسله ارتفاعات شمالی مهران موسوم به زالوآب، ارتفاع 270 متری کله قندی مشرف به جاده ایلام ـ مهران بود و چون تحت اشغال دشمن قرار داشت این جاده مسدود بود. آزادسازی ارتفاع استراتژیک کله قندی را می‌توان از اهداف عملیات والفجر سه برشمرد.

در شب عملیات یکی از فرماندهان عراقی به نام سرهنگ جاسم برای بازدید به این ارتفاع آمده بود و با پیشروی رزمندگان اسلام این ارتفاع در محاصره قرار می‌گیرد ولی به علت تیز بودن ارتفاع و صعب العبور بودن آن، وجود سیم خاردار و میدان مین پیچیده از یک طرف و حضور این فرمانده عراقی که نیروهای عراقی را مجبور به مقاومت سرسختانه کرده بود، از طرف دیگر باعث شد تا سقوط دشمن در این ارتفاع ده روز طول بکشد.

با توجه به اینکه خط ما حدود هفت کیلومتر جلوتر از کله قندی بود و فرماندهان مطمئن از سقوط آن بودند لذا برای جلوگیری از دادن شهید، از عملیات به روی آن پرهیز کردند.

در طول این ایام هر روز بطور مرتب بالگرد عراقی بالای آن ارتفاع می آمد و آذوقه و مهمات برایشان می ریخت که بیشتر جنبه روحیه‌بخشی داشت.

سقوط این ارتفاع یکی از مصادیق بارز امدادهای الهی بود که من به چشم خود دیدم.

روز دهم به اتفاق برادر جانباز ابوالفضل مقدم در دیدگاه بودیم. برادر ابوالفضل مقدم با پای قطع شده در عمليات والفجر سه حاضر شد و با قاطر روی ارتفاع زالوآب که به دشت زرباطيه مسلط بود، رفت و نقش تعيين‌کننده‌ای در اجرای آتش‌های توپخانه داشت. مسئول ديدبانان عمليات نیز شهيد حاج جعفر نجفی بود. بار دیگر بالگرد عراقی آمد و همه تیربارها و پدافندها به طرفش شلیک می کردند. من دوربین 20 در 120 را روی بالگرد تنظیم کرده بودم و گلوله توپ زمانی برایش می‌زدیم، یکباره دیدم دم بالگرد آتش گرفت و متعاقباً منفجر و تکه تکه شد. همه خط مملو از هلهله و شادی و تکبیر شد.

فرماندهان قرارگاه به نتیجه رسیده بودند که این ارتفاع مثل شتر جنگ جمل شده و برای پایان دادن به غائله و تسلیم شدن دشمن باید آن را گرفت، لذا به لشکر 27 که برای عملیات والفجر چهار آماده می‌شد و در احتیاط این عملیات قرار داشت ماموریت دادند که با دو گردان کله‌قندی را بگیرد.

همان شب گردانها پای کار آمدند و نیمه شب شروع به بالا رفتن از ارتفاع کردند پس از عبور از موانع نزدیکی‌های اذان صبح به بالای ارتفاع رسیدند و در کمال تعجب دیدند سنگرها خالی است و خبری از دشمن نیست.

ماجرا از این قرار بود که عراقی‌ها هم پس از سقوط بالگرد به نتیجه رسیده بودند که همان شب از ارتفاع پائین بیایند و از پشت به خط ما بزنند. از جلو هم نیروهای عراقی مقابل فشار بیاورند تا خط را بشکنند و فرار کنند.

خوشبختانه فرماندهان پیش‌بینی این وضعیت را کرده بودند و خط ما در آن منطقه خاکریز دو جداره داشت یعنی رو به جلو و عقب می توانستیم پدافند کنیم.

وقتی فرماندهی قرارگاه از خالی بودن کله‌قندی مطلع شد به نقشه عراقی‌ها پی برد و به نیروهای آن خط و کلیه یگانها آماده باش داد. عراقی‌ها که از یک شیار از کله قندی خود را به نزدیک خط رسانده بودند با سپیده صبح قصد حمله داشتند که نیروهای ما پیش دستی کردند و با آتش سنگین و پر حجم توپخانه و خمپاره که داخل شیار اجرا شد و نیروهای لشکر 27 هم از پشت به آنها حمله کردند، عراقی‌ها تار و مار شدند و تعداد زیادی از آنان از جمله سرهنگ جاسم اسیر شدند و این نقطه پایان موفقیت‌آمیزی برای عملیات والفجر سه بود.

ارتش عراق که با آوردن تانک‌های زیاد به منطقه، آماده پاتک شده بود ناامید شد و دست به عقب نشینی زد و آزادی مهران تثبیت شد.

شرح عملیات والفجر 3:

این عملیات به فرماندهی قرارگاه نجف اشرف و یگان‌های تحت امر این قرارگاه در منطقه عمومی مهران شروع شد.

این یگان‌ها عبارت بودند از:

الف) سپاه پاسداران:
- لشکر 41 ثارالله با استعداد 6 گردان.
- لشکر 5 با استعداد 7 گردان پیاده.
- لشکر 27 محمد رسول الله(ص) با استعداد 1 گردان پیاده.
- لشکر 17 علی‌ابن‌ابیطالب(ع) با استعداد 3 گردان پیاده.
- تیپ مستقل 21 امام رضا(ع) با استعداد 5 گردان پیاده.
- تیپ مستقل 11 امیرالمؤمنین(ع) با استعداد 2 گردان پیاده.
- تیپ مستقل 5 رمضان با استعداد 1 گردان تانک و 1 گردان مکانیزه.

ب)ارتش جمهوری اسلامی:
- تیپ 4 زرهی از لشکر 21 حمزه.
- تیپ پياده 40 سراب
- تیپ 84 خرم آباد با استعداد دو گروهان پیاده و یک گروهان تانک.

در این عملیات رزمندگان اسلام، ارتش عراق را از سه محور مورد حمله قرار داده و با عبور از میدان‌های مین و بمب‌های آتش‌زا در محور شمالی، ارتفاعات نمه‌کلان‌بو را به تصرف درآورند.

در محور میانی( دشت مهران) نيروهاي ايراني پس از پشت سر گذاشتن موانع ایذایی و به اسارت درآوردن تعدادی از نیروهای بعثی، پاسگاه‌های منطقه را آزاد کرده و در محور جنوبی(ارتفاعات قلاویزان) هم با وجود حضور دشمن در ارتفاعات، پس از نبردی سخت موفق به باز پس‌گیری منطقه شدند.

رزمندگان اسلام پس از تصرف این ارتفاعات به محافظت از آن پرداختند اما بر اثر واکنش سریع و آتش سنگین دشمن، پشتیبانی نیروهای ایرانی از جناح میانی با اشکال مواجه شد.

به دلیل موقعیت استراتژیک جناح شمالی، بویژه ارتفاعات کله‌قندی، نبرد سختی بین دو طرف صورت گرفت و پس از محاصره این منطقه توسط نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران، دشمن بعثی با تمام توان تلاش کرد منطقه را از دست ندهد.

دشمن برای رسیدن به این هدف، در جبهه میانی پاتک‌های سنگینی انجام داد و با حملات پیاپی سعی کرد رزمندگان اسلام را وادار به عقب‌نشینی کند اما تمامی این حملات با واکنش مناسب نیروهای مسلح ایران دفع شد. در عین حال تعدادی از یگان‌های دشمن در عمق 25 کیلومتری مواضع خود،مورد هدف نیرو های ایرانی قرار گرفته و صدمات جبران ناپذیری به آنان وارد شد.

رزمندگان اسلام با استفاده از تاریکی شب خود را به پشت مواضع دشمن رسانده و با انجام عملیات غافلگیرانه، موفق شدند ضربات سهمگینی به دشمن وارد کنند. در این عملیات تعدادی از جنگ‌افزارهای سنگین عراق از جمله تانک و نفربر به آتش کشیده شد و بخشی از آن‌ها نیز به غنیمت رزمندگان اسلام درآمد.

مرحله دوم عملیات والفجر3

مرحله دوم عملیات، در بحبوحه جنگ تبلیغاتی رژیم بعثی آغاز شد. رزمندگان اسلام با عبور از میدان‌های مین، تله‌های انفجاری و دیگر موانع، خود را به دشمن رساندند، سرعت‌عمل نیروهای ایرانی به حدی بود که امدادگران عراق فرصت نیافتند افراد زخمی خود را از صحنه عملیات خارج کنند و تنها جان خود را از معرکه به در برده و از میدان گریختند.

فرماندهان عراقی سعی کردند از فروپاشی یگان‌های خود جلوگیری کرده و مانع به هم خوردن آرایش رزمی نیروهايشان شوند اما رزمندگان اسلام که از زمان شروع عملیات، جناح شمالی منطقه عملیات(ارتفاعات زالوآب وکله‌قندی) را در محاصره گرفته بودند، با تنگ‌تر کردن حلقه محاصره، دشمن را به دام انداخته و با حمله سخت لشکر محمد رسول الله(ص)، رزمندگان اسلام توانستند مقاومت دشمن را شکسته و پیروز میدان نبرد باشند.

رزمندگان اسلام با فشار گسترده، ارتفاعات منطقه از جمله  340،390،325 و... را آزاد کردند.
ارتش عراق با حملات هوایی شدید و به‌کارگیری ادوات زرهی سعی داشت اراضی از دست داده را بازپس گیرد اما هر دفعه پس از اندکی پیشروی با دریافت ضربات مهلک و تلفات زیاد مجبور به عقب نشینی می‌شد./دفاع پرس