یک نام؛ تمام سهم یک شهید

چند روزی است بر روی نام گذاری یک پل در سطح شهرمان بین اعضای شورای شهر 'شهیدپرورمان' اختلاف افتاده بر سرنام یک شهید یا یک شخصیت ملی به نام مازیار اهل طبرستان ؛چهره ملی است اما شهر و دیار ما به اندازه خود مفاخر دارد...!

از طرفی مسئولین شهری می دانند که در نام گذاری محله ها اسم شهدای آن شهر و استان در اولویت است و اگر در هر قدم که برمی داریم چشممان به نام یک شهید بیفتد کم است چراکه راه شهدا و شهیدان دیروز و امروز مسیر آینده کشور و انقلاب را تعیین می کند.

'فرهنگ شهادت یعنی فرهنگ تلاش کردن با سرمایه گذاری از خود برای اهداف بلندمدت مشترک بین همه مردم که البته در مورد ما آن اهداف ،مخصوص ملت ایران هم نیست برای دنیای اسلام برای جهان بشریت است.'((امام خامنه ایی مدظله العالی))

آری تنها فرهنگی همچون شهادت ،سرشار از اهداف بلند انسانی بدون هرگونه منیت و تهی از هرگونه خودخواهی و خودبینی است.

شهیدی که فرهنگ شهادتش همای سعادت یک محل،شهر،استان ،کشور و حتی جهانی می شود و همچون خورشیدی فروزان بر تارک عمر یک جهان می درخشد.

ابعاد شهید جهانی است چراکه شهید زنجیر خواهش های نفسانی و تعلقات زمین گیر کننده انسانی را بریده و ازآنجاکه حق را دریافته است برای مبارزه با ظلم ، کفر و آگاه کردن دیگران از حق و حقیقت خود را به دامان سختی ها و خطرها می سپارد و سرانجام درراه والاترین اهداف انسانی بالاترین سرمایه ی خویش یعنی جان خود را فدا می کند و تنها سهم او از این دنیای خاکی اگر تکه استخوانی از جسمش مانده باشد بخش کوچکی از گلزار شهدای شهرش خواهد شد.

نامگذاری کوچه ها به نام شهداجالب است که مأموریت شهید بعد از شهادت هم ادامه دارد آخر او معشوق ندیده در راهش جان داد حالا که دیگر در جوار اوست پس چطور می تواند نسبت به مخلوقات او برای رسیدن به این سعادت ابدی و جاودان بی تفاوت باشد.

او بی تفاوت نیست و هرازگاهی به کمک مردم شهر و دیار خود می آید و تنها شاید اوج کار ما در قبال جانی که او درراه استقلال وطن و اسلام خواهیش داده همین نام گذاری کوچه و محله مان به نام او باشد تا شاید نگاهمان به آن اسم هرازگاهی تلنگری باشد که راهش را ادامه دهیم.

شاید سال ها زمان ببرد تا بفهمیم چه ارتباط و گرهی بین جوان محله،کوچه،بانام شهیدی که بر تابلوی کوچه نصب شده است و هرروز جوان با نگاه به تابلو از شهید و درگذر زندگی کمک می خواهد.

و شاید سال های بعد متوجه شویم که جوان محله با شهیدی که نامش بر روی پل محله اش است عهد و پیمان بسته و برای رسیدن به همان اهداف والای الهی و انسانی و درراه دفاع از اسلام راهی سوریه و عراق شده است.

شاید سال ها زمان ببرد تا درک کنیم کلام گوهربار رهبرمان را که فرمودند:' نگذارید غبارهای فراموشی - که عمداً گاهی این غبارها را می خواهند بر روی این خاطره های گرامی بپاشند و قرار بدهند - روی این خاطره های گرامی را بگیرد؛ 'زنده نگه دارید. 'مسئولان هم بایستی این کار را بکنند؛ مسئولان بنیاد شهید هم موظف اند؛ مسئولان دستگاه های دیگر دولتی و عمومی هم وظیفه دارند. خود خانواده ها هم در محیط هایی که شعاع نفوذ و سلطه آن هاست، این کار را انجام بدهند. از نام شهید و از افتخار به شهید هرگز غفلت نکنید. تبلیغات عناد آمیز دشمنان سعی کرده اند که ارزش های شهید را به تدریج کم کنند و در مواردی به ضد ارزش تبدیل کنند! این در کشور ما اتفاق افتاد؛ این سعی انجام گرفت؛ البته خنثی شد. اما عده ای این قدر وقاحت ورزیدند که نام شهدا و اصل شهادت را زیر سؤال ببرند'

و حالا شرمنده ایم رهبرم که برخی مسئولین در برابر نام گذاری کوچه ها به نام شهدا که خود می تواند درسی ماندگار برای چندین نسل باشد مقاومت کرده و می گویند به کار بردن مداوم نام شهدا در کوچه و محله ها ،اماکن ، پل ها ، زیرگذرها و روگذرهایی که در معرض دید عموم است ،فضای شهر را قبرستانی می کند.

و امروز بعد از گذر روزها،ماه ها و سال ها باید دانست که دشمن از هیچ تلاشی برای حذف فرهنگ شهادت درمیان ملتی که در مبارزه با کفر و ستم پیشتاز زمانه خود بودند دریغ نکرده و نمی کند؛ چراکه راه شهدا آن چنان اهداف والای انسانی نهفته دارد که دشمنان تمام اهتمام خود را به کار گرفته اند تا ضمن به فراموشی کشاندن فرهنگ ایثار شهادت جوانان های آن مرزوبوم را مشغول منیت ها ، سرگرمی ها و لذات دنیایی کرده و از مبارزه با ظلم و عدالت خواهی و اسلام خواهی دور کنند/ خبر افلاک