شهدا قهرمانان دفاع مقدس یا قربانیان جنگ

تا شهدا - داخل تاکسی به سمت میدان شهدا نشسته بودم که رادیو همزمان با دفاع مقدس در حال پخش برنامه‌ای در رابطه با شهدای گمنام بود که یکی از این مسافرین زیر لب با خود گفت: جوونای مملکت که کشته و پرپر شدند ولی حالا چه....

خیلی به این موضوع فکر کردم که واقعاً شهدا قهرمانان دفاع مقدس هستند یا قربانی جنگ با عراق شدند. آیا ثمره خون شهدا را باید در وضع اقتصادی مملکت دید یا در عملکرد مقامات سیاسی و بالامرتبه و یا در رسیدن به آرمان‌هایی که شهدا برای آنها جنگیدند.

ثمره خون شهدا را باید در درجه اول در حفظ مکتب اسلام ناب محمدی و حفظ ناموس و تمامیت ارضی دانست. تمامیت ارضی که با جنگیدن برای آن در حال حاضر چنان امنیتی در کشور داریم که به با امنیت‌ترین کشور در منطقه شناخته می‌شویم.

اگر نبود این خون‌ها شاید وضع طور دیگر بود و به قول دوستان می‌بایست تحت لوای حزب بعث عراق به بحث درباره آینده خود می‌پرداختیم و دیگر خبری از استقلال و آزادی و جمهوری اسلامی نبود.

ثمره خون شهدا را باید در پیشرفت‌های علمی و اجتماعی و سیاسی ..... جستجو کرد گرچه خیلی از شهدای ما تنها تکلیف گرا بودند نه نتیجه گرا( اگر چه تکلیف گرایی با نتیجه گرایی منافاتی ندارد) و فقط به دستور امامشان به جبهه‌ها رفتند و دیگر هیچ.....

ثمره خون شهدا تبدیل ایران به قطب قدرت سیاسی و نظامی در منطقه و چه حتی در جهان بایددانست و روند کاهش قدرت غرب و آمریکا و استکبار جهانی و اسرائیلی که اندک اندک در حال نابودی است در برابر قدرت ملت ما خود نشانی از این موضوع است. این عزت و قدرت مدیون خون شهدا است شهدای ما برای ناموس و وطن خود جنگیدند و نه برای آقازاده‌ای که با عملکرد خود خون این شهدا را پایمال می‌کنند و نه برای مسئولانی که تنها از شهدا عکس آنها و از مرامشان چفیه را به یاد دارند و عکس شهدا را می‌بینند و عکس شهدا عمل می‌کنند.

سید محمود رضوی چه زیبا به گستاخی عباس کیارستمی که شهدا را قربانیان جنگ می‌داند پاسخ می‌دهد که اگر نبودند این شهدا فیلم‌هایی شما به جای طعم گیلاس طعم خون می‌داد و به جای شیرینی مزه تلخ می‌داد واینک ای دوستان ماییم و مسئولیت سنگین انسان‌هایی که با نثار خون خویش راه بزرگ زندگی کردن را به ما آموختند و مباد آن روز که راه را گم کنیم و خود را اسیر زندان‌های دنیوی کنیم و یادمان برود که دشمن در کمین است تا ما لحظه‌ای غافل شویم و این غفلت یعنی تسلط دشمن بر ارزش‌های ما، ارزش هایی که در صورت تسلط دشمن دیگر اثری از آنها باقی نخواهد ماند و ما با خدای خویش عهد بسته ایم که تا ظلم هست مبارزه هست و تا مبارزه هست ما هستیم.