در کجا ها نباید خانه ساخت

به گزارش تا شهدا ، سیدجمشید صفویان، فرمانده گردان بلال حبشی از لشکر 7 حضرت ولی عصر (عج) زمانی که در عملیات کربلای 5به شهادت رسید، تنها 24 سال داشت. بچه دزفول بود و پابرهنه. درست مثل بلال حبشی . از همان پابرهنگان مغضوبّ دیکتاتورها که حضرت روح الله فرمود اگر یکّه و تنها بماند، ، در کنارآنان خواب را از دیدگان جهان خواران و سرسپردگان سلب خواهد کرد. تمام میراث دنیای او وصیت نامه ای شگرف. از همان ها که 70 سال عبادت کرده ها باید بخوانند و بیاموزند:

*وصیت‌نامه شهیدسیدجمشید صفویان:

نجاة منک یا سید الکریم نجبنا و خلصنا بحق بسم الله الرحمن الرحیم
سلام و درود بیکران خداوند به روان پاک پیامبر بزرگ اسلام و اولاد و اصحاب خداجوى و راه یافته‌اش، رحمت بى‌پایان خداوند بر شهیدان بزرگى که سوار بر مرکب خون بر سپاه سیاهى هجوم برده با گلوله و تکبیرشان سیاهى شب را شکافته و نور فروزان توحید را در برابر دیدگان متعجب مردم گمراه و گمگشته به نمایش گذاشتند «و ما کان لنفس ان تموت الا باذن الله کتابا مؤجلا و من یرد ثواب الدنیا نؤته منها و من یرد ثواب الاخرة نؤته منها و سنجزی الشاکرین».
عزیزان من، مرگ سرنوشت جمیع انسانهاست و زمان مناسب آن به دست خداى انسان هاست و انسان سرانجام در کام مرگ فرو خواهد رفت و دنیاى گذرا را وداع خواهد گفت؛ خوب و بد، فقیر و غنى، سلطان و رعیت، بزرگ و کوچک، گمراه و راه یافته خواهند مرد و در تنگى وحشتناک و ترسناک لحد همنشین اعمال خویش خواهند شد و قبر انسان یا باغى از باغهاى بهشت است و یا گودالى از گودالهاى پر از آتش و عذاب جهنم و سپس اسرافیل در صور دمیده و مردگان زنده شوند و قیامت قیام خواهد کرد وآن روز واى بر آن بیچارگانى که در زندگى دنیوى در صور نفس خویش ندمیده و مهار آمال و اعمال خویش را در کف نگرفته‌اند. آرى در آن روز سخت که روز «یوم تبلى السرائر» است و روز خروج انفال زمین.
واى به حال آنان که پرده لجاجت و جهالت بر چشم و گوش و قلب خویش کشیدند و دنیاى بى‌ارزش را به سرنوشت نیک ابدى و همیشگى خویش خریدند که در آن روز مانند تاجران ورشکسته و مسافران کشتى شکسته در کمال خسران آرزو مى‌کنند که «انا انذرناکم عذابا قریبا یوم ینظر المرء ما قدمت یداه و یقول الکافر یا لیتنی کنت ترابا».
عزیزان من، بر امواج دریا و ابرهاى آسمان خانه نسازید و فریب خروش و بزرگى این و بلندى و تندى آن را نخورید که تا اسفل السافلین به سقوطتان مى‌کشانند و از مرتبه بلند احسن التقویم محرومتان مى‌سازند.
مردم، عزت واقعى آن است که سر تسلیم و رضا به آستان مقدس حضرت حق فرود آورده و وجود را وجود او دانسته و در اوج درد و رنج از عمق جان حمد و سپاس او را به جاى آورده و فریاد بزنید که «الهى کفى بى عزا ان اکون کل عبدا و کفى بى فخرا ان تکون لى ربا» و بدانید که جز این هر کس بجوید در فنا ضلال است؛ پس «من اعتز بغیر عزالله اهلکه عزه»، به هر حال اقامه نماز کنید تا یکتاپرستتان خوانند و روزه بگیرید تا از عذاب و آتش قهر خدا در امانتان گیرد و صدقه بپردازید تا سپر بلایتان گردد و در راه خدا با مال و جان خود به جنگ و جهاد برخیزید تا از خاصان محبوب او شوید و از دروازه بزرگ شهادت وارد بهشت گردید.
چون وقت کم است و ما هم آماده حرکت به منطقه هستیم، از همه شما خداحافظى کرده و التماس دعا دارم ضمنا پدرم را وصى خود در امورات بعد از خود قرار مى‌دهم.

 و على الله فلیتوکل المؤمنون.

سیدجمشید صفویان 19/2/65