شهیدی که از کارگری به مقام سربازی و شهادت در راه انقلاب رسید

تا شهدا؛ شهيد بزرگوار محمد خضری در سال 1315 در روستای كوربناب از توابع سردشت چشم به جهان گشود، هنوز از مادر متولد نشده بود كه پدرش را از دست داد و از دست نوازشگر و مهر و محبت‌های او محروم گشت و تنها چيزی كه برای او باقی ماند، كوله باری از مشكلات بود.

چرخ زندگی شهيد به علت نداشتن سرپرست و نبود امكانات زندگی به كندی می‌چرخيد و تنها توانست تا كلاس سوم ابتدايی به تحصيل ادامه دهد چون بيش از اين برای او امكان تحصيل وجود نداشت.

ناچار شروع به كارگری کرد، وی به علت اينكه در كارهای ساختمانی و بنايی مهارت بسياری داشت شغل بنايی را برای خود انتخاب کرد.

شهيد بزرگوار در سردشت با دخترخاله خود ازدواج کرد كه ثمره آن ازدواج هفت پسر و دو دختر است كه پسر بزرگ ايشان شهيد و دختران نيز در كودكی فوت کردند.

قبل از انقلاب به علت درگيری با مأموران رژيم ستمشاهی بارها به زندان افتاد و بعد از پيروزی انقلاب اسلامی به عضويت سپاه سردشت درآمد و به علت رشادت‌ها و فداكاري‌هايی كه از خود نشان داد از طرف فرمانده سپاه به عنوان معاون فرمانده عمليات سپاه سردشت منصوب شد.

ايشان در اكثر عمليات‌های منطقه از لوث وجود گروهک های ضدانقلاب شركت فعالانه داشت و سرانجام در يكی از عمليات‌ها در حال كمک‌رسانی به يكی از پايگاه‌های ارتش كه در محاصره گروهک‌ها بود به كمين آنها افتاد و در تاريخ ۲۰ فرودین ۶۲ در محلی به نام تنگه گرژال به درجه رفيع شهادت نائل شد.