شهید «حبیب گل» به اصرار از پزشک نامه گرفت و عازم جبهه شد

تا شهدا؛ شهید «حبیب گل بغدادآبادی» ۱۸ تیر ۱۳۴۵ در خانواده‌ای مذهبی و قشر زحمتکش کارگر به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را در دبستان «مدنی زاده» واقع در اکبر آباد یزد تمام کرد.

تنها ۱۲ ساله داشت که در کارخانه ریسندگی و بافندگی جنوب یزد مشغول به کار شد. وی در جلسات قرآن که مرکزیت آن مسجد مکتب امام یزد بود شرکت می‌کرد این جلسات به صورت ثابت و سیار در محلات مختلف تشکیل می‌شد. در این جلسات با قرائت قرآن و تفسیر آشنا شد.

حبیب بعد از ۵ سال که در کارخانه جنوب یزد مشغول به کار بود در آبان سال ۶۱ جهت آموزش نظامی به پادگان شهید بهشتی رفت و به مدت ۴۵ آموزش دید و راهی جبهه شد. او در ماه بهمن سال ۱۳۶۱ در عملیات «والفجر مقدماتی» به شدت مجروح می‌شود و در بیمارستان سوانح سوختگی توحید تهران بستری می‌شود و به فیض جانبازی ۵۰ درصد رسید. آوای گرمش دیگران را آرامش می‌داد.

در فروردین سال ۱۳۶۲ از بیمارستان مرخص شد و به خانه پدری خویش آمد. وی از زمانی که  مجروح شده بود چنین بیان می‌کند: زمانی که به دست عراقی‌ها اسیر شدم مرا درمکانی زندانی کرده بودند که بقدری جا کم بود که امکان جابجا شدن نبود و به زور نفس می‌کشیدیم.

شهید حبیب گل علاقه زیادی به جبهه داشت و تلاش می‌کرد که به جبهه‌ها اعزام شود. اما چون مجروحیت ایشان بالا بود قبول نمی‌کردند به جبهه اعزام شود. به اصرار خودش از پزشک نامه گرفت و با این نامه بسبیج مجوز اعزام  را به وی داد.