تا شهدا
نگاهی به زندگی شهید «احمد نقیبی»
تا شهدا؛ شهید «احمد نقیبی‌خرانق» فرزند اکبر، در تاریخ ۱۳۴۶/۱۱/۱۷ در خانواده‌ای مذهبی و مستضعف در بخش خرانق اردکان دیده به جهان گشود.
او چهارمین فرزند خانواده نقیبی بود که والدین متدیّن و ولایی نام زیبای «احمد» نام رسول خدا (ص) را برایش انتخاب کردند. پدر با کار سخت و پر زحمت کشاورزی و مادر با کار طاقت فرسای خانه‌داری و کمک به همسرش، در تربیت فرزندان کمر همّت بستند تا آن‌ها را خصوصا احمد، برای خدمت به اسلام و مسلمین آماده سازند؛ گویا در خاطرشان خطور کرده بود که این کودک با دیگران فرق دارد و آینده‌ای دیگر در انتظار دارد.
احمد ۶ ساله بود که به مدرسه رفت. پس از گذراندن دوره ابتدایی در مدرسه راهنمایی فقیهی یزد مشغول تحصیل شد و تا پایان کلاس اوّل تحصیل کرد. سپس تحصیل را رها کرده و به شغل مکانیکی مشغول شد. در زمان انقلاب ۱۱ ساله بود که به همراه والدین و مردم انقلابی ایران در مراسم انقلاب شرکت می‌کرد و درس مبارزه می‌آموخت.
او عاشق انقلاب و امام بود. به انجام واجبات و ترک محرّمات معتقد بود. در سال ۱۳۶۳ نیاز جبهه‌های جنگ تحمیلی به رزمنده او را بر آن داشت تا با رزمندگان همسنگر و با قدسیان همنشین شود.
به تمام مظاهر مادّی و مادّیات پشت پا زد و دفاع از اسلام و مسلمین را بر همه چیز ترجیح داد. دو نوبت به جبهه اعزام شد و مدّت ۸ ماه و ۲۲ روز از بهترین روز‌های جوانی و عمر خویش را در جهاد و دفاع از میهن اسلامی گذراند. آخرین سمتش در تیپ الغدیر، تخریب‌چی در یکی از گردان‌های تیپ بود.
این رزمنده شجاع اسلام سعادت خویش را در سربلندی اسلام و مسلمین جستجو می‌کرد. تا این که سر انجام در تاریخ ۱۳۶۴/۱۱/۲۱ در شب سالگرد انقلاب شکوهمند اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره)، در منطقه ام‌الرّصاص در عملیّات والفجر ۸ بر اثر اصابت ترکش به سینه‌اش به شدّت مجروح شد و با پرواز روح بزرگش به ملکوت به رضوان پر کشید و به شهادت رسید و بر شهدای کربلا مهمان شد.
پیکر پاکش پس از تشییع با شکوه در گلزار شهدای خلدبرین یزد در کنار دیگر همرزمانش به خاک سپرده شد و زیارتگاه عاشقان شهید و شهادت شد.
ثبت دیدگاه