روزی که همه خندان نبودند

تا شهدا؛ برادر آزاده حاج مهدی اعتماد سعید در مطلبی نوشت:

۲۶مرداد ۶۹ همه خندان نبودند.! آزادگان که می آمدند؛ آمده بود و عکس عزیزش را نشان میداد...
التماس که او را ندیدین یا اگر خبری دارین بهم بگویید...

براستی تلخ ترین لحظات این ایام ، وقتی بود که جواب قانع کننده برای خانواده های مفقودین نداشتیم.

بارها آرزو می کردیم کاش نبودیم و اینگونه مادر و خواهری را که جویای عزیز  مفقود خود هستند و ملتمسانه اصرار می کردند که تلاش کنیم شاید نشانی از گمشده خود بیابند را مأیوسانه پاسخ نمی گفتیم.

بجاست به بغض و اشک های مادران چشم انتظار به دلهای سوخته چشم انتظار به دلهره های همیشگی هنگام نواختن زنگ در خانه در تمام عمر و به بزرگواریشان که در حالیکه خبری از عزیز خود نداشتند و هیچ نشانی نیافته بودند ولی خود را شریک شادی ورود آزادگان می دانستند.
سلام و درود بفرستیم و قهرمانان واقعی تاریخ ایثارگری را این مادران و خواهران دلسوخته  بدانیم.

درود بر شرفتان / سلام بر شهدایتان