شادی کومله از شهادت رزمندگان ایرانی

تا شهدا: چند روزی بود که صدای رادیو کومله خوب دریافت می شد. به هر اتاق یک رادیو داده بودند که در اختیار مسئول اتاق بود. او هم می دانست چه موقع رادیو را روشن کند. هیچ کس حق نداشت به رادیو دست بزند، جز مسئول اتاق. بیش تر اوقات رادیو تیرانا -پایتخت آلبانی- را که چند ساعتی برنامه ی فارسی پخش می کرد، می گرفتیم.
کومله از شیوه ی حکومتی آلبانی تعریف می کرد. کاک ناصر می گفت انوار خوجه، رئیس جمهور آلبانی، توانسته سوسیالیسم را تا اندازه ای در آلبانی برقرار کند. رادیو عراق را هم که برنامه ی فارسی پخش می کرد می گرفتیم. به برنامه رادیو کومله و دموکرات هم باید گوش می دادیم؛ فقط گوش دادن به رادیو ایران مشکل ساز بود.
یک روز پیش مرگان با داد و فریاد، همه ی زندانی ها را از اتاق بیرون کردند. وقتی به محوطه آمدیم، دیدیم پیش مرگان و حتا خود ماموستا صالح، دست همدیگر را گرفته اند و با شادی و خوشحالی می رقصند. کاک عبدالله سقزی هم آواز می خواند. آن موقع ستوان رضایی مسئول اتاق ما بود.از او پرسیدم:
-چه خبر شده؟
-این رقص شادی به خطر کشته شدن ۹۳ نفر از جوونای ایران بر پا شده.
سروان عظیمی که پیش ما ایستاده بود، خطاب به ستوان رضایی گفت:
-درست حسابی حرف بزن ببینم موضوع چیه؟
-تو یه عملیات مشترک کومله و حزب دموکرات، دو تا از پایگاه های سپاه و ارتش رو تومنطقه ی مهاباد گرفتن و تمامی افراد درون دو پایگاه که ۹۳ نفر بودن رو شهید کردن. ظهر بود که رادیو کومله گفت،هم رادیو حزب.
همه ی این پیش مرگان، جز نگهبانان، در این جشن شرکت کرده بودند. تعدادی از خانواده های پیش مرگان هم از دور به تماشای این جشن ایستاده بودند. شب، قبل کلاس، رادیو کومله و حزب، ضمن تأیید سقوط دو پایگاه نیروهای ایرانی توسط پیش مرگان حزب و کومله،اسامی ۹۳ نفر را اعلام کرد.  راوی: آزاده سعید اسدی فر