حق همسایگی/ شهیده زینت علیزاده

تا شهدا؛ زینت انسانی اجتماعی بود، او به روابط فرد و جامعه و میزان نیاز طرفینی آن ها، خیلی اعتقاد داشت، برای ایجاد ارتباط مثبت و سازنده با مردم از هیچ کوششی دریغ نمی کرد و هر کاری را که می توانست در این زمینه انجام می داد.
همسایه ای داشتیم که بچه ی کوچک داشت، بچه اش بسیار بهانه گیر بود و مادرش را بیشتر از آنچه قابل تصور است اذیت می کرد، به گونه ای که گاهی مادر این بچه مجبور بود گریه کند. زینت که تجربه ی بزرگ کردن چند بچه را داشت، با همه ی مشغله های زندگیش، روزی چند بار به منزل همسایه می رفت و بچه را آرام می کرد، بعضی وقت ها هم او را به همراه خود می آورد و می گفت: بگذار مادرش به کارهایش برسد.
هر وقت هم به او انتقاد می کردیم که تو با این همه کار و دردسری که داری، چه کار به این کار ها داری، می گفت: خداوند انسان ها را اجتماعی خلق کرده تا به همدیگر کمک کنند، اگر بنا باشد هرکسی دنبال کار خود باشد که جامعه از هم می پاشد، لذا چه شما دوست داشته باشید و چه دوست نداشته باشید، من در قبال مردم وظیفه ام را انجام می دهم.
راوی: صالح عبدی پور- همسر شهیده