تا شهدا
سرگذشت شهیده شیدا نیکخواه ( شهدای کردستان )
زمانی که خروش خمینی (ره)در اقصی نقاط ایران اسلامی انعکاس پیدا کرد، دیار شیدا نیز به این فریاد لبیک گفت و عاشقان طریقت امام برای ادای تکلیف ، سینه سپر کردند و به میدان آمدند تا فریاد علیه دژخیم زمان را از حنجره سر دهند و با مشت های گره کرده به نفی قوانین نابرابر شرق و غرب بپردازند و نوید برگشت به سرچشمه زلال معرفت دینی را به همه گوشزد نماید .
به گزارش تا شهدا؛ شیدا نیکخواه در سال 1343 ، در خانواده ای متدین و مذهبی در شهر «قروه» پای در عرصه هستی گذاشت تا سربازی باشد از سربازان خمینی کبیر ، آن امامی که همان زمان خروشید ودر مقابل مأموران حکومت خودکامه پهلوی که به او گفتند : طرفدارانت کجا هستند؟ فرمود: در گهواره اند و چه حکیمانه کلامی بود این کلام که وقتی محقق شد، همه را به شگفتی وا داشت.
شیدا در محیطی سرشار از عشق به خدا و پیامبر و اهل بیت علیهم السلام پرورش یافت و راهی مدرسه شد تا باسلاح نور به جنگ دیو ظلمت و جهل برود.
زمانی که خروش خمینی (ره)در اقصی نقاط ایران اسلامی انعکاس پیدا کرد، دیار شیدا نیز به این فریاد لبیک گفت و عاشقان طریقت امام برای ادای تکلیف ، سینه سپر کردند و به میدان آمدند تا فریاد علیه دژخیم زمان را از حنجره سر دهند و با مشت های گره کرده به نفی قوانین نابرابر شرق و غرب بپردازند و نوید برگشت به سرچشمه زلال معرفت دینی را به همه گوشزد نماید .
شیدا همیشه آماده بود و هر جا می دید که عده ای برای مخالفت با حکومت پهلوی در حرکت اند به آنها می پیوست.آری شیدا روزی پس از پیروزی انقلاب به همراه جمعی از مردم در حال خوشحالی بود که مورد حمله نیروهای ساواک قرار گرفت و وجودش در روز بیست و سوم بهمن ماه سال 1357 با گلوله ناپاکان پرپر شد و به وصال یار و محبوبش رسید.
عشق به امام حسین (ع) شیدا با اینکه سن کمی داشت اما قرآن را در کودکی یاد گرفته بود و کلام خدارا بسیار شیوا و دلنشین قرائت می کرد . شرایط اجتماعی آن روزها به گونه ای بود که برای نابودی باور های دینی نوجوانان و جوانان کوشش زیادی می شد تا در محیطی به دور از معنویت باشند ، اما عشق شیدا به قرآن وباورهای دینی و مذهبی بسیار ستودنی بود.
شیدا عاشق امام حسین(ع) بود، در هر شرایطی در تمام عزاداری های ماه محرم شرکت می کرد و عاشقانه برای مظلومیت امام حسین(ع) و یاران او اشک می ریخت اگر عشق به مولا و مقتدایش نبود چگونه می توانست در برابر گلوله دژخیمان سینه سپر کند و حق طلبی را فریاد زند.به یاد ندارم که شیدا بعد از رسیدن به سن تکلیف ، ترک نماز کرده باشد و یا روزه اش را نگرفته باشد . حضورش در شبهای قدر را کی میتوانم فراموش کنم ، نجواهایی که آرام آرام آن را با اشک همراه می کرد، دائم در گوش دلم طنین انداز است.
«شیرین نور بخش – مادر شهید»
شیدا در محیطی سرشار از عشق به خدا و پیامبر و اهل بیت علیهم السلام پرورش یافت و راهی مدرسه شد تا باسلاح نور به جنگ دیو ظلمت و جهل برود.
زمانی که خروش خمینی (ره)در اقصی نقاط ایران اسلامی انعکاس پیدا کرد، دیار شیدا نیز به این فریاد لبیک گفت و عاشقان طریقت امام برای ادای تکلیف ، سینه سپر کردند و به میدان آمدند تا فریاد علیه دژخیم زمان را از حنجره سر دهند و با مشت های گره کرده به نفی قوانین نابرابر شرق و غرب بپردازند و نوید برگشت به سرچشمه زلال معرفت دینی را به همه گوشزد نماید .
شیدا همیشه آماده بود و هر جا می دید که عده ای برای مخالفت با حکومت پهلوی در حرکت اند به آنها می پیوست.آری شیدا روزی پس از پیروزی انقلاب به همراه جمعی از مردم در حال خوشحالی بود که مورد حمله نیروهای ساواک قرار گرفت و وجودش در روز بیست و سوم بهمن ماه سال 1357 با گلوله ناپاکان پرپر شد و به وصال یار و محبوبش رسید.
عشق به امام حسین (ع) شیدا با اینکه سن کمی داشت اما قرآن را در کودکی یاد گرفته بود و کلام خدارا بسیار شیوا و دلنشین قرائت می کرد . شرایط اجتماعی آن روزها به گونه ای بود که برای نابودی باور های دینی نوجوانان و جوانان کوشش زیادی می شد تا در محیطی به دور از معنویت باشند ، اما عشق شیدا به قرآن وباورهای دینی و مذهبی بسیار ستودنی بود.
شیدا عاشق امام حسین(ع) بود، در هر شرایطی در تمام عزاداری های ماه محرم شرکت می کرد و عاشقانه برای مظلومیت امام حسین(ع) و یاران او اشک می ریخت اگر عشق به مولا و مقتدایش نبود چگونه می توانست در برابر گلوله دژخیمان سینه سپر کند و حق طلبی را فریاد زند.به یاد ندارم که شیدا بعد از رسیدن به سن تکلیف ، ترک نماز کرده باشد و یا روزه اش را نگرفته باشد . حضورش در شبهای قدر را کی میتوانم فراموش کنم ، نجواهایی که آرام آرام آن را با اشک همراه می کرد، دائم در گوش دلم طنین انداز است.
«شیرین نور بخش – مادر شهید»
ثبت دیدگاه