بسیجی شهید عباس هاشمى فريد در وصیتنامه خود می‌گوید: هرگاه به مشكلى برخورد كرديد بهترين ياور شما قرآن و ياد خداوند باشد. همانطور كه خداوند مى‌فرمايد «أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ؛ دلها با ياد خداوند آرام مى‌گيرند».
تا شهدا؛ شهید عباس هاشمی فرید هجدهم آذر‌ماه سال ۱۳۴۹ در شهرستان همدان و در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد، سال ۱۳۵۶ وارد دبستان شد و تحصیلات خود را آغاز کرد و تا سال سوم مقطع متوسطه در رشته تجربی ادامه تحصیل داد. با آغاز جنگ تحمیلی تحصیل را رها و ضمن عضویت در بسیج مستضعفین به‌صورت داوطلب راهی جبهه‌های نبرد حق علیه باطل شد تا از مرزهای ایران در برابر تهاجم رژیم تا دندان مسلح بعث عراق دفاع کند.
در مناطق مختلف عملیاتی حضور یافت و همراه با دیگر همرزمان و همسنگران خود حماسه‌ها آفرید، سرانجام در چهارم آبان‌ماه سال ۱۳۶۶ با سمت آرپی جی زن در منطقه عملیاتی ماووت عراق بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید و به کاروان عظیم شهدا پیوست.
آرامگاه وی در گلزار شهدای باغ بهشت زادگاهش زیارتگاه عاشقان و دلدادگان است. برادرش هادی نیز به شهادت رسیده و به مقام عند ربهم یرزقون نائل آمده است.
در وصیتنامه شهید آمده است:
«بسم الله الرحمن الرحيم انالله و انا اليه راجعون از او هستیم و به سوى او باز مى‌گرديم
بارالها شكر گويم تو را كه ما را به راه راست هدايت كردى و به ما قدرت شناخت خودت را عطا كردى. شكر گويم تو را كه من را با رفقا آشنا كردى و همواره يار و ياور من در راه شناخت تو بودند. شكر گويم كه ما را در برهه‌اى از زمان متولد كردى كه از فساد دوره پهلوى خبرى نبود و اين مايه بسى سعادت است براى من و ديگرانى كه در اين برهه از زمان متولد شده‌ایم.
از آنجايى كه بر هر فرد مسلمان واجب است كه وصيتنامه‌اى بنويسد قلم به‌دست گرفته و روى دفتر مى‌نگارم كه اى امت اسلام هميشه به ياد خداوند بزرگ باشيد و يار و ياور امام.
پدر و مادرم اگر خدا توفيق داد كه شهيد شوم مايه بسى سعادت است و شما هميشه شكرگزار باشيد كه امانتدار خوبى بوده‌ايد و به خاطر شهادت من گريه نكنيد و اگر خواستيد گريه كنيد به مظلوميت امام حسين(ع) و يارانش گريه كنيد.
هر گاه به مشكلى برخورد كرديد بهترين ياور شما قرآن و ياد خداوند باشد. همانطور كه خداوند مى‌فرمايد: الا بذكر الله تطمئن القلوب (دلها با ياد خداوند آرام مى‌گيرند).
باز هم تاكيد مى‌كنم يار و ياور امام باشيد و دعا به جان امام را فراموش نكنيد چون او بود كه ما را به راه حق راهنمایى كرد.
ديگر صحبتى ندارم كه بگويم فقط از خداوند طلب آمرزش مى‌كنم و با التماس از خداوند مى‌خواهم كه خدايا با عدالتت با ما رفتار مكن.
از همه مى‌خواهم كه اگر از من بدى ديده‌اند حلالم كنند.»
.png "تا شهدا"){kind=logo}
