http://www.tashohada.ir/index.php/fa/news/75516

شناسه خبر: 75516
۱۳۹۷-۴-۹ ۲۰:۱۰

اندوه شهید بی‌سر از جای خالی‌اش برای دفاع از حرم حضرت سکینه (س)

ولی رجبی گفت: برادرم مواقعی با غم و اندوه از تخریب حرم حضرت سکینه (س) به دست تکفیری‌ها می‌گفت و اینکه نتوانسته است در آن زمان برای دفاع حاضر شود.

به گزارش تا شهدا؛ چهارشنبه ششم تیرماه پیکر پاک شهید دیگری از دیار شام به تهران آمد، شهید مدافع حرم «موسی رجبی» که در آخرین روزهایی خردادماه به شهادت رسید. وی یکی از مستشاران نظامی ایران و از نیروهای پشتیبانی بود که پس از چندین بار اعزام خود به سوریه در جریان خنثی سازی تله های انفجاری دشمن به شهادت رسید. او که اصالتا اهل شهرستان مرند و ساکن شهریار بود دارای دو فرزند پسر به نام های امیرعلی هفت ساله و محمد عرفان 12 ساله است.

ولی رجبی برادر شهید موسی رجبی که خود از مدافعان حرم اهل بیت (ع) در سوریه است در توصیف حال و هوای برادر برای رفتن به سوریه گفت: وقتی می رفت حال و هوای زیارت داشت و تنها از زیارتش در سوریه برای ما تعریف می کرد و می گفت خوشحال هستم برای دفاع از حرم اهل بیت (ع) توانستم خدمتی کنم. اوایل خانواده ناراضی بودند ولی بعدا به اصرار خود شهید راضی به رفتنش شدند.

برادر شهید رجبی به شخصیت و خلق و خوی برادر اشاره کرد و افزود: شخصیت برادر قابل توصیف نیست، اولویتش همواره آرامش و آسایش دیگران بود. پدرم هنوز سال فوتش نرسیده که برادرم به شهادت رسید، موسی علاوه بر برادر، رفیق و پشت و پناهم بود.

وی از هدف برادرش برای رفتن به سوریه اینچنین گفت: با توجه به ارادت خاصی که به ائمه اطهار داشت برای دفاع از حریم اهل بیت(ع) رفت. اولین بار سال 89 به سوریه اعزام شد، مدتی در ایران بود و برای بار دوم در سال 95 اعزام شد.

رجبی از اطلاع قبلی برادر از شهادتش بیان کرد: چندتن از دوستانش می گفتند موسی به آرزویش رسید. روز شهادت موقع صرف صبحانه تاکید کرده بود من امروز شهید می شوم و به این موضوع یقین داشت. همکارانش می گفتند روز شهادت خیلی فرق کرده بود. شاید خوانندگان بگویند اغراق می کنم ولی این گفته همرزمانش است. قبل از اینکه اعزام شود و زمانی که در ایران بود فرزندانش را در مدرسه شاهد ثبت نام کرد و گویی الهام شده بود به شهادت می رسد.

وی به آخرین دیدارش با برادر اشاره کرد و گفت: معمولا مرخصی هایمان طوری بود که چند روز بیشتر همدیگر را نمی دیدیم، عید فرصتی شد 10 روز کنار هم بودیم. جایی که کار می کرد بسیار بسیار خطرناک بود. اصلا حرفی از خطرها نمی زد فقط از عشق به دفاع حریم اهل بیت (ع) و حرم حضرت زینب (س) و حضرت رقیه (س) می گفت. مواقعی با غم و اندوه از حرم حضرت سکینه (س) می گفت که زمان تخریب حرم ایشان به دست تکفیری ها در منطقه نبود.

رجبی با اشاره به تخصص شهید در منطقه گفت: تخصص ایشان در فرمانده مهندسی بود. پس از وداع با پیکرش تصویر پیکر را نشانم دادند که سری در بدن نداشت. در وصیت شفاهی اش تنها سفارش کرده بود که برادرها هوای مادر را داشته باشند./دفاع پرس