زخم زبان ها،چندین برابر زخم جانباز بر او وخانواده اش فشار می آورد

تا شهدا؛ متولیان فرهنگی ونمایندگان مجلس شورای اسلامی به داد وفریاد ما خانواده شهدا وایثارگران وزارت فرهنگ ارشاد اسلامی استان چهار محال بختیاری برسید
دلنوشته همسر جانباز داود طاهری
بنام خدا
زمانی که حرف دفاع وجنگ پیش می آید ،غیرت ومردانگی ،مردانی بیاد می آید که تا پای جان،جان در طبق اخلاص با جان دل واعتقاد قلبی خود برای دفاع از غیرت وشرف وطن در دل دشمن پیش رفتند.
واکنون همان مردان خالص جنگ وایثاروشهادت ؛درد انروزها وزخمهایی که بر  تن شان است آنقدر آزارشان نمی دهد که بیشتر از آنهمه دردها،کنایه های دشمنانی که نه بیگانه،که گاه همان افرادی هستند که نه در آنزمان حس هموطن بودن در وجودشان بود،ونه اکنون حس هموطن های رزمنده وخانواده یشان را درک می کنند .
وگاه دردی میشوند بر درد این عزیزان.
لحظه هایی که آنان اسوده درکنار خانواده می اسایند،اینان با دشمن نبردی تنگاتنگ داشتند چرا که اعتقاد تک تک این عزیزان دفاع از غیرت وناموس وشرف ایرانی بوده وهنوز هم هست.
واکنون حتی حالا هم که انان زخم های آن دوران را بر تنشان به یادگار دارند بجای همدردی تسکین  دردهایشان به تمسخر این عزیزان می پردازند
آیا دور از شرف وانصاف یک ایرانی هموطن وغیرتمند نیست؟
امروز که دشمنان دین خدا واسلام از گوشه،گوشه جهان به وطن ما ایران چشم دوخته اند وباهر ترفندی برای نابودی اسلام،و وطن کمر همت بسته اند،با تخریب رزمندگان آن دوران که رهبر عالیقدر وعزیزمان ،بارها سفارش به تکریم انها در بحث ایثار وشهادت نموده اند خود اب به اسیاب دشمن نیست؟؟
آیا مخالفت با امر بزرگ رهبرمان نیست؟؟
که تمسخر امثال آنان در واقع به هیچ گرفتن سخنان رهیر عزیزمان نیست؟؟
نمی دانم ایادرد وتالمی که در چسم این عزیزان وحتی خانواده های شهدا است کافی نیست.؟
قصه ای که بازگو کردنش هم دردناک است.
آیا با این اوصاف،زخمی را به روح آنها وارد نمی کنیم؟؟
درد وتالمی
چند برابر از زخم جسم شان براین عزیزان وارد نمی کنیم؟؟
وقتی که اداره ای که محل اشاعه فرهنگ اسلامی(اداره کل فرهنگ ارشاد اسلامی استان چهار محال بختیاری) است وباید مشوق  چنین عزیزانی باشد تافرهنگ ایثار وشهادت طبق فرموده رهبر عزیزمان،جزء فرهنگ عموم مردم گردد تا خدای ناکرده چنانچه دشمن بار دیگر قصد تعارض به غیرت وشرف ایرانی را داشته باشدجوانانی راپرورش دهیم که چون دیروز برای امروز در مقابل دشمن بایستند.

پس چه غیرتی باقی می ماند که در این مکان شروع به تمسخر جانباز وفرزندان شهدا وایجاد فشارهای روحی برای او گردند.
بخدا که من بعنوان همسر یک رزمنده جانباز جنگ شرم دارم که بگویم هرگز کسی تادر جای ما قرار نگیریددرد وتالم مارا درک نمی کند
هرگز.
واما این دردوکنایه های، بغضی از آقایان همکار درد مارا صد برابر می کند که گاه در خلوت خود من بعنوان همسرش که شاهد زجرودردهایش می باشم از تاسف اشک ریخته واز درگاه خدا مهربان بود پاسخی به حق از جانب حق تعالی برای انان دارم که فقط ناظر جنگ بودند وامروز مسخره کنندگان مردان باغیرت جنگ هستند.
اما امروز می نویسم تاافرادی چون اینان که فرهنگ ایثار را به تمسخر گرفته اند آگاه باشند که ماتحت حمایت رهبرمان به او بارها وبارها لبیک دوباره می گوییم.
اما از آن مقام معظم رهبری تقاضای رسیدگی به این امرمهم وانسانی را داریم.
که دردما بس است.
دردی دیگری از دشمنانم نمی خواهیم
چرا که بجای حمایت اینان در اداره ها باید تردد شده و موردتوبیخ بی دلیل گردنند
مثلا همسر بنده که همیشه بدلیل عوارض جنگ ،پایش به بیمارستان وبستری شدن کشیده میشود چرا باید بجای همدردی هم دفنی برایش   انجام می دهند
جای شکرش باقیست که خدا ناظر ماست
وجای شکرش یاقیست
که هنوز رهبرم هست