«شهادت» انتخاب شرافتمندانه مردن است

تا شهدا؛ شاهد شهود عرفانی شد و نقش هرچه خوبی را در چهارفصل گیتی نمایان کرد و چشم ستارگان آسمان را روشن، ققنوس هشت جنت که هفت آسمان را مجذوب خود کرده است، همان عاشقی که در وادی مقدس عاشقی، پر پرواز گشود و فرشتگان را نوازشگر روح نابش کرد.

می‌خواهیم هر روز را با نامی و یادی از این ستاره‌ها،‌ شب کنیم و کار را با تبرک و مدد از این عارفان عاشق آغاز؛ باشد که ادای دینی باشد بر آن همه رشادت، شهامت، مجاهدت و شجاعت... «برگ سبزی، تحفه درویش»، «تا چه قبول افتد و چه در نظر آید».

تبرک لحظاتمان با شهید حسین مهدوى آرا:

بسم الله الرحمن الرحیم

شهدا همگی به مقام الهى تقرب یافتند و من هنوز به مقام انسانى چشم دوخته‌ام و در حیوانیت خویش غوطه مى‌خورم؛ خداوندا این همه فاصله و دورى را چگونه باید تحمل کرد.

میدانم که تو از روی لطف و کرمت من را بیدار کردی و اخطارم دادی و صوت قرآن تو امیدم بخشید و به حرکتم خواند و گرد خواب و غفلت را از چشمانم زدود و راه را از بی‌راه نشانم داد.

من شهادت را انتخاب کردم زیرا شهادت همان مسیر شرافتمندانه زیستن و مردن بوده و همان مسیر و راه حسین و لبیک بر فرمان سلاله پیامبر(ص) خمینى است.

امروز دیگر مجال تفکر نیست وقت، وقت رفتن است حتى اگر خنجرى هر چند کم و زخمى هر چند کوچک بر بدن نیمه‌جان این اژدهاى دنیاخوار وارد آورم.